We houden van onze honden. Echt waar, toch?

Ze zijn onze huisgenoten, onze maatjes, onze steun op stille dagen. We willen het beste voor hen, en dat lijkt vanzelfsprekend.
Maar… zijn we wel écht goed bezig met onze hond?

Wat doen we als we een probleem hebben met onze hond — zoals onzindelijkheid, blaffen, trekken aan de leiband of bijten in de handen?
Juist, we gaan eerst op internet kijken wat anderen erover schrijven en welke oplossingen er bestaan.

Als je vandaag op social media kijkt, lijkt iedereen wel een hondentrainer, gedragsdeskundige of influencer met dé gouden tip.
"Zo moet je wandelen." "Zo leer je je hond luisteren." "Gebruik dit tuigje." "Doe die oefening."

Het klinkt allemaal goedbedoeld — en vaak ís het dat ook — maar ergens sluipt er iets gevaarlijks in.
We beginnen te denken dat we onze hond kunnen 'fixen' met snelle oplossingen: een filmpje, een tip, een nieuwe methode.

Ik hoor vaak hondeneigenaars zeggen: "We hebben alles al geprobeerd, maar niets helpt."
Misschien werkte die methode bij iemand anders, maar dat betekent niet dat ze ook geschikt is — of veilig — voor jouw hond.

Zie jij door de bomen het bos nog?

Er is zó veel informatie, zó veel meningen, dat het moeilijk wordt om nog te voelen wat juist is.
We volgen adviezen omdat ze er professioneel uitzien, of omdat iemand zegt dat het "werkt".
Maar werkt het ook voor jouw hond? En nog belangrijker: werkt het voor jullie samen?

Want dáár gaat het eigenlijk om.

Veel van wat we doen, doen we omdat wij er zelf een voordeel uit halen.
Niet omdat onze hond er gelukkiger van wordt.
We willen bepaald gedrag stoppen — blaffen, trekken, grommen, niet luisteren — omdat het ons stoort, omdat het ongemakkelijk voelt, of omdat we bang zijn iets "fout" te doen.
En dan zoeken we een symptoombestrijding: een hulpmiddel, een techniek, een beloning, een correctie… iets wat het gedrag even stopt.

Een symptoomoplossing is zelden een échte oplossing.

Vaak werkt ze alleen aan de buitenkant. De hond lijkt rustiger, gehoorzamer, aangepast.
En wij voelen ons opgelucht: "Zie je wel, het werkt!"
Maar ondertussen blijft de onderliggende oorzaak — spanning, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen of onduidelijke communicatie — bestaan.

Hondvriendelijk of hond-onvriendelijk?

Ik zie vaak dat eigenaars -bewust of onbewust- grijpen naar materialen of methodes die niet hondvriendelijk zijn.
De hond reageert dan met angst, onzekerheid of vermijding, en durft zijn natuurlijke gedrag niet meer te tonen.
De eigenaar denkt dat het middel "werkt", maar houdt geen rekening met het welzijn van de hond.

Meestal werkt zo'n aanpak slechts tijdelijk. Het oorspronkelijke gedrag verdwijnt, maar er ontstaat een ander probleemgedrag — vaak nog storender dan het vorige.

Soms nemen we beslissingen die vooral goed voelen voor óns: omdat we controle willen, of bang zijn dat anderen ons veroordelen.
Maar honden leven niet in onze wereld van likes, tips en filters.
Ze leven in het hier en nu. In geur, gevoel en energie. Ze voelen ons feilloos aan.

Wat heeft mijn hond écht nodig?

Misschien is de echte vraag niet:
"Wat moet ik doen om het gedrag van mijn hond te veranderen?"
Maar eerder:
"Wat heeft mijn hond nú echt nodig?"
"En wat moet ik veranderen?"

Wil hij meer rust? Meer vrijheid? Duidelijkheid? Verbinding?
En wat kun je doen om hem dat te kunnen geven?

We kunnen pas echt goed omgaan met onze hond als we durven stil te staan bij onszelf.
Onze hond spiegelt ons voortdurend.
Zijn gedrag zegt vaak meer over onze eigen spanning, onrust of verwachtingen dan we willen toegeven.

Daarom is het zo belangrijk om af en toe afstand te nemen van alle adviezen, filmpjes en "doe-dit-zo"-video's — en te reflecteren op onszelf en onze omgeving.

Ik kom vaak bij hondeneigenaars die me vertellen dat hun hond zo impulsief is, "het lijkt wel een ADHD'er."
Terwijl ik merk dat het thuis ook erg druk en chaotisch is.
De hond spiegelt simpelweg de sfeer waarin hij leeft.

Terug naar verbinding

Durf te voelen. Durf te observeren.
Durf je af te vragen:
👉 Is dit alleen goed voor mij, of is dit goed voor mijn hond én mij samen?

Soms is dat verschil subtiel, maar het maakt een wereld van verschil in jullie relatie.

Als iets echt goed voelt — rustig, respectvol, liefdevol — dan zal je hond dat tonen.
Misschien niet meteen met perfect gedrag, maar met zachtheid in zijn ogen, ontspanning in zijn lichaam en vertrouwen in het bijzin van jou aanwezigheid.

Dáár ligt het echte werk: niet per se in de technieken, maar in de manier waarop je met je hond omgaat.

Misschien is het tijd om niet nóg meer te doen, maar wat minder.
Minder volgen, minder 'fixen', minder vergelijken.
En wat meer luisteren, kijken en aanvoelen.

Want uiteindelijk is de cruciale vraag die je jezelf als hondenmens kunt stellen:
"Maak ik mijn hond vandaag écht gelukkig — of maak ik vooral mezelf gerust?"

En als je dat eerlijk kunt onderzoeken, dan ben je al goed bezig.
Voor je hond.
En voor jezelf. 🐾

Misschien herken je jezelf in dit verhaal.

Je doet écht je best, maar toch voelt het alsof jij en je hond elkaar soms niet helemaal begrijpen.
Alsof er liefde is, maar de rust ontbreekt. Je bent niet alleen.

Weet dat er hondvriendelijke manieren bestaan om opnieuw verbinding te maken — zonder druk, zonder strijd, zonder angst.
Manieren die zowel jou als je hond helpen om elkaar beter te begrijpen.

🐾 Wil je ontdekken hoe dat kan?
Neem gerust contact op
Samen kijken we wat er écht nodig is voor jou én je hond.